1 mei
dag 1 // 26,33km // totaal 26,33km
Vandaag stond volgens ons trainingsschema een lange duurloop (tussen de 25 en 32km) op het programma. Het was alweer een tijdje geleden dat we zo’n afstand hadden gelopen, dus heel stiekem zag ik er een klein beetje tegenop. Het hielp niet echt mee dat we pas na 18.00 uur konden starten en dus een redelijk strak tijdslot hadden in verband met de invallende duisternis. Verder geen stress dus. Ik had van te voren een route van ongeveer 26km uitgezet, waardoor we daar gelukkig tijdens het lopen niet meer mee bezig hoefden te zijn. Wat dat betreft was het een kwestie van het lijntje op mijn horloge volgen en ‘genieten’ (voor zover dat mogelijk is).
Goed, tijd voor de eerste kilometers van onze mega-tocht! Na een start-selfie om dit moment vast te leggen, is het echt tijd om te vertrekken. Bij wijze van startschot druk ik mijn horloge aan. Tenminste, dat denk ik, maar mijn Suunto denkt daar duidelijk anders over. Als ik de route die we willen lopen selecteer, kan ik niet zoals normaal gesproken terug naar het beginscherm om op start te drukken, maar kan ik alleen navigeren. Prima op zich, dat navigeren, maar dan wordt de activiteit zelf niet opgenomen en dat is niet de bedoeling. Balend sta ik met mijn horloge te prutsen. We zijn amper de straat uit, hebben we dit weer. Blijkbaar werkt het qua instellingen net even anders als je met een hartslagband loopt (nog een primeur hier, eindelijk), moet je wel net even weten. Een paar minuten later zijn we dan eindelijk onderweg.
Omdat de route ons via Beekhuizen naar de Zijpenberg leidt, mogen we meteen beginnen met klimmen. Meteen wel even doorbijten als je spieren nog niet helemaal warm zijn, maar eenmaal op de Zijpenberg hebben we wel een gaaf uitzicht op de Posbank. Terwijl we over een slingerend paadje aan de afdaling richting Rheden lopen, begin ik een beetje in mijn ritme te komen. Omdat Natuurmonumenten een aantal nieuwe paden en (wandel)routes heeft aangelegd, kunnen we niet overal de geplande route volgen, maar dat zorgt eigenlijk alleen maar voor extra meters voor de GVRAT. Al kletsend hobbelen we richting Koepel de Kaap. De klim vanaf het bezoekerscentrum begint altijd heel onschuldig, maar wordt naar de einde toe best pittig. Als we bovenaan de trap staan en naar links afbuigen naar de Posbank, vind ik stiekem best prima dat we even een stukje mogen dalen.
Vanaf het Posbankpaviljoen loopt onze route richting het Rozendaalsche Veld met eerst nog een klein lusje om Signaal Imbosch en richting het gelijknamige gehucht Imbosch. Als we het Herikhuizerveld voorbij zijn, draaien we een brede zandweg op die ons de Rheder- en Worthrhederheide op leidt. Sinds we deze weg tijdens de NS-trail Dieren > Arnhem hebben gelopen, is dit een van onze favoriete manieren geworden om het Rozendaalsche Veld met de Posbank te verbinden tijdens een langere duurloop. Alleen slaan we nu aan het eind van de weg bij de bosrand niet links, maar rechtsaf. Vlak daarna draaien we links de bossen rond Imbosch in. We lopen nu op paden waarvan we allebei wel een vermoeden hebben waar ze heen lopen, maar waar we zelf nog nooit echt zijn geweest. Altijd leuk, nieuwe paadjes ontdekken. En het leidt een beetje af van het volle gevoel in mijn benen dat nu toch wel een beetje begint op te komen
Al slingerend door een vrij dicht bos komen we uiteindelijk op de Terletsche Heide, waar we worden getrakteerd op een wijds uitzicht dat bijna Schots aandoet. Ik ben mijn zeurende beentjes even vergeten en kan echt genieten van dit moment. Dat we aan een afdaling zijn begonnen helpt ook wel natuurlijk, maar toch, ik heb het gevoel dat ik over het pad naar beneden zweef. Fijn, zo’n Runner’s High! Een Schotse Hooglander-koe met een kalfje zet me echter al gauw weer met twee benen op de grond. Mevrouw staat midden op het pad, er zijn uiteraard geen zijpaden te bekennen en we zijn beide eigenlijk niet van plan van het pad af te wijken. Als ik tot zo’n 75 meter ben genaderd, begint de koe zich toch een beetje te dreigend naar me toe te draaien en besluit ik dan toch maar met een grote boog door de heide om haar en haar kalfje heen te lopen. Gelukkig bereiken we niet veel later zonder kleerscheuren het pad weer en blijft de ‘dreiging’ van de koe bij een waarschuwend gegrom.
De volgende kilometers richting het Rozendaalsche Veld volgen een brede zandweg langs de Beerenberg richting de A50 en een singletrack die nog even pittig de Velperberg over klimt. Als we het stukje bos weer uit zijn, strekt het Rozendaalsche Veld zich voor ons uit en beginnen we aan de laatste kilometers naar huis. De ergste klimmetjes hebben we nu gehad, en ik maak me op voor nog een half uurtje cruisen. We duiken het bos achter de golfbaan in rennen tussen de rode bosbessen vrolijk kletsend verder. Tot er ineens toch nog een klimmetje opduikt. Oké, eentje dan, prima. Alleen maakt de zachte bosgrond plaats voor mul zand, en volgt na dit klimmetje nog zo’n zandbult, en nog een, en nog een. En dan om het af te maken nog één. Het zand lijkt per bult muller te worden, damn. Mijn bovenbenen voelen behoorlijk verzuurd als we eindelijk weer op een normaal bospad lopen.
Na de Schelmseweg is het nog 2 kilometer cruisen naar huis. De kop is eraf!
2 mei
dag 2 // 8,63km // totaal 34,96km
Voor de kortere duurloop van vandaag (tussen de 8 en 15km) kozen we de Hartenhulberg wandelroute in het Deelerwoud. Het gebied is geliefd bij wildspotters, met name omdat er vrij veel edelherten in dit deel van de Veluwe rondlopen. Met een beetje geluk kunnen we er dus meteen een soort Veluwse safari van maken. Helaas komen we qua waarnemingen niet heel veel verder dan een veldleeuwerik en een paar Schotse Hooglanders die deze keer gelukkig netjes naast het pad bleven staan. Mijn benen voelen na gisteren eigenlijk nog verrassend goed, en als we na een krappe acht kilometer weer op de grindweg naar de parkeerplaats lopen speel ik nog heel even met de gedachte om de kortere route van 4,5 kilometer ook nog even mee te pakken. Precies op dat moment begint het weer te regenen en is de keuze snel gemaakt. Die kilometers pakken we later wel een keer!
3 mei
dag 3 // 4,75km // totaal 39,71km
Volgens de virtuele tracker naderen we in Tennessee de Mississippi River. Best grappig, maar als ik hier in Nederland naast de auto sta om aan het rondje om de Leemputten te beginnen, kan ik me er weinig bij voorstellen. Maar goed, kilometers zijn kilometers en tot nu toe lopen we in best afwisselende gebieden. Vandaag is wat dat betreft een beetje een rustdagje, dus na een relaxt rondje van iets minder dan 5 kilometer zit de eerste week erop. Ben benieuwd waar onze tracker deze week eindigt!
siltrnl.wordpress.com 