<<Dag 8. Autocamp Račkova dolina > Jamské Pleso
7 augustus 2012
Ik heb vannacht niet echt lekker geslapen. De hele tijd was ik bang dat er iemand langs zou komen die het totaal niet tof vond dat onze tent hier stond en ons in vlug Slowaaks uit zou gaan staan te foeteren. Goed, geen tijd om te gaan zitten sippen, tent op pakken, ontbijten en door.
We hebben gister dus besloten niet de Kriváň op te gaan en gewoon de Tatranská magistrála te volgen naar Poprad. Daar nemen we nog een dag rust en dan steken we over naar de Lage Tatra. Prima plan, maar toch heb ik het idee dat ik Tim teleurstel en dat ik ongelooflijk faal door hier nu niet een berg op te lopen. Dit had het hoogste punt van de reis moeten worden, iets waar je dan echt stoere verhalen over kon vertellen! In plaats daarvan lopen we onderlangs en nemen we de makkelijke route. Natuurlijk staat er niet iemand langs de kant die vertelt dat ik een ongelooflijke nietsnut ben en dat ik faal, maar het voelt gewoon als een enorme afgang.
Achteraf is het een prima besluit geweest, want ik weet nu ik er op terug kijk wel zeker dat ik super slecht voorbereid was. Tot dan toe hadden we bijvoorbeeld ongelooflijk veel geluk gehad met het weer. Als we wel de berg op waren geklommen en het weer was drastisch omgeslagen dan had ik niet de juiste kleding bij me gehad om mijzelf warm te houden. Totaal onverantwoord, en ik kan mijzelf wel voor de kop slaan dat ik het toen zo gedaan heb, maar goed ik was gewoon echt een nitwit wat dat betreft, onderschatte alles en was veel te eigenwijs om advies van anderen aan te namen.
Omdat we de Tatranská magistrála volgen zijn alle paden hier breed en goed begaanbaar. We hoeven eigenlijk nergens echt te zoeken naar de route en kunnen goed doorlopen. Vlak voor we bij Štrbské Pleso komen zien we in de verte ineens een raar betonnen bouwwerk hoog boven de bomen uit komen. Het is een soort enorme toren die een beetje doet denken aan een uit de kluiten gewassen wachttoren uit de Sovjet tijdperk! Als we nog wat verder komen zien we dat er ook een soort schans aan zit. Omdat het vandaag best zonnig is duurt het even voor ik door heb dat er hier in de winter natuurlijk makkelijk een halve meter sneeuw kan vallen dus dat het helemaal niet zo raar is dat mensen hier een skischans bouwen. Met een graad of 25 ziet het ding er echt bizar uit en kun je je gewoon niet voorstellen dat het ook echt gebruikt wordt, maar Štrbské Pleso schijnt dus een prima skigebied te zijn waar al een aantal keer het WK schansspringen georganiseerd is.
In de zomer wordt het gebied trouwens ook druk bezocht! De route loopt hier langs een pittoresk bergmeertje met aan één kant een hotel en aan de andere kant het dorp. Vanaf het moment dat de het pad rond het meer opstappen tot het moment dat we het dorp uitlopen is het een grote file! Net of je met je grote rugtas door de Kalverstraat loopt, echt dikke ellende! Ik ben het totaal niet meer gewend en word helemaal gek van al die mensen om me heen. Tim heeft er ook schoon genoeg van! Het enige voordeel van het dorpje is dat er ook een cafeetje is waar we even wat kunnen drinken. Even zitten voor we weer aansluiten in de file!
Als we weer genoeg moed verzameld hebben om verder te lopen pakken we onze rugzakken weer op en gaan we weer verder langs het meer. Als we na de parkeerplaats links afslaan en het dorp uitlopen wordt het gelukkig weer wat rustiger.
We lopen nu een dal met geweldig mooi uitzicht in richting Popradské pleso. Die Tatranská magistrála is echt geweldig! De paden zijn super goed onderhouden en het uitzicht is echt super mooi. Binnen no time staan we dan ook bij Popradské pleso. Gaat lekker zo! Er is hier bovendien een hotel in Zwitserse blokhut-stijl waar we onder de veranda even uit de zon kunnen zitten. Hier lunchen we met hardkeks en is het voor mij tijd om weer even een bad in zonnebrand te nemen voor ik in een gekookte kreeft verander. Het volgende gedeelte van de route kunnen we vanaf hier al zien en zowel op de kaart als in het echt ziet het er best zwaar uit.
De route loopt hier via een heel aantal haarspeldbochten Sedlo pod Ostrvou op. We moeten in net geen 3 kilometer meer dan 400 hoogtemeters overbruggen dus we hebben een aardige klim voor de boeg. Vanuit het hotel loopt de route eerst om het meertje heen en valt het allemaal reuze mee. Maar al snel begint het pad te stijgen. Ik vind klimmen best leuk, maar halverwege het pad heb ik het echt wel een beetje gehad met die haarspeldbochten. Tim loopt een klein stukje achter me en we zijn allebei te veel buiten adem om echt te kletsen, maar aan zijn gezicht kan ik zien dat hij er hetzelfde over denkt. Echt feest dit! Gelukkig is het uitzicht wel gaaf. Je kijkt van hier steeds het dal in en ziet het hotel waar we net zaten steeds kleiner worden. Bovenop hebben we een gaaf uitzicht over de rest van het gebied. Tussen de Hoge Tatra en de Lage Tatra ligt een breed dal en vanaf hier lijkt de bergen in de Lage Tatra meer op een paar miezerige heuveltjes. Hoe je je daarin toch kan vergissen…
De route is vanaf hier trouwens niet meer gemarkeerd met rood witte markering, maar met steenmannen, een soort steenstapel die in de bergen vaak gebruikt worden om een route aan te geven. Het lijkt alleen of iemand de stapels de hele tijd om heeft zitten duwen omdat ze van een afstand voor geen meter zichtbaar zijn. Zelfs als je er met je neus bovenop staat is soms nog lastig te zien of het nu een stapeltje nu steenman is of gewoon een groepje stenen dat van nature toevallig zo naast het pad ligt. Alles heeft hier bovendien de zelfde kleur grijs, dus ook de stenen die voor de steenmannen en het pad gebruikt zijn, wat het er allemaal niet echt duidelijker op maakt. Zeker aan het begin is het dus even zoeken voor we de route weer gevonden hebben, maar als we eenmaal weer op de goede weg zijn gaat alles vrij soepel. De route loopt hier trouwens over een smalle richel langs een hele steile afgrond, dus de kans dat we een afslag missen is minimaal. Na een klein stukje komen we uit bij Batizovské Pleso. Dit is echt een van de gaafste bergmeertjes die ik ooit gezien heb! Het meer ligt in een soort kom, waar vroeger ongetwijfeld een gletsjer in gelegen heeft. Achter de kom gaat de bergwand stijl omhoog. Aan de andere kant hebben we een geweldig uitzicht op de Lage Tatra. Links in het dal kunnen we Poprad al zien liggen.
Nu op zoek naar een plek voor de tent! Dat word nog wel een uitdaging, want de grond bestaat hier bijna alleen maar uit grote afgesleten rotsen die door de gletsjer zijn achtergelaten. Nergens is even een lekker grasveldje dat groot genoeg en vlak genoeg is voor de tent. Na wat passen en meten krijgen we de tent op het enige fatsoenlijke stukje dat we kunnen vinden. Eigenlijk is het net iets te schuin, maar goed het is niet anders.
Tijdens het koken zien komt er ineens een klein groepje mensen langs. Eerst heb ik geen idee wat ze zo laat nog gaan doen hier. Het ziet er immers niet uit of ze genoeg plek in hun rugzak hebben voor een tent en het word nu toch wel snel donker. Als de groep langs loopt en de weg naar de bergwand aan de andere kant van het meer op draait zie ik dat ze een klim helm achterop de rugzak hebben. Kennelijk moet hier in de buurt ergens een hut zijn van waar uit ze waarschijnlijk morgen een poging gaan doen de berg achter het meer te beklimmen. Het ding ziet er aardig stijl en onbeklimbaar uit en ik kan me niet voorstellen hoe je dat voor elkaar zou krijgen, maar wel gaaf als je dat kan en het lijkt me een heel gaaf gevoel als je boven op de top staat. Als we later in de tent liggen horen we nog een groep klimmers langskomen. Verder hoor ik de hele nacht niets meer en val ik als een blok in slaap.
siltrnl.wordpress.com 