<<Dag 5. Banikoské sedlo > Jamnicke plesa
4 augustus 2012
Gisteravond voor het slapen gaan trokken de wolken langzaam het dal in waar wij met de tent in staan. Als ik wakker word regent het niet, maar de lucht ziet er ook niet echt heel gezellig uit. Het is niet eens heel koud en toch hangen de wolken best laag. Maar het zal allemaal wel mee vallen toch….?
Als we alles hebben ingepakt en klaar zijn voor vertrek begint het zachtjes te regenen. Oke, vervelend, maar we gaan gewoon door. Rianne kan immers ook lopen in de regen, dan kan ik het ook! Omdat het er vanmorgen ook al niet geweldig uit heb ik bovendien mijn regenkleding boven in mijn rugzak gedaan. Tim trekt zijn regenjas aan en helpt mij met het vastmaken van mijn knal gele regenponcho die ik voor vertrek bij de Action heb gekocht.
Mocht je nog overwegen te gaan wandelen met een regenponcho van de Action, een tip: doe het niet! Achteraf had ik natuurlijk kunnen weten dat dit niet zou werken, en ik had ook gewoon naar het advies van Rianne kunnen luisteren. Maar ik ben natuurlijk veel te eigenwijs en met al mijn “ervaring” weet ik het natuurlijk altijd veel beter dan alle mensen om mij heen… De poncho past natuurlijk voor geen meter over mijn grote rugzak heen. Dit zorgt er voor dat de zijkanten zo ver open hangen dat de regen er aan alle kanten in loopt. Iets waar je met een regenjas geen problemen mee hebt… Typisch gevalletje van had ik maar een regenjas mee genomen.
Inmiddels is het opgehouden met zachtjes regenen en komt het met dikke druppels uit de hemel. Onder het mom van “het wordt zo vast beter” besluiten we even te wachten tot de regen over trekt. Als we gehurkt op de helling net iets boven het meer zitten schiet een enorme bliksemflits horizontaal door de lucht gevolgd door een oorverdovende klap! Voor mijn gevoel scheert de elektriciteit rakelings over mijn hoofd! In het echt is dit natuurlijk helemaal niet het geval, maar het is wel een heel goede motivatie om in beweging te komen! Ik wil echt zo snel mogelijk omlaag! Gelukkig heeft Tim hetzelfde idee. Omhoog lopen naar de bergkam is echt geen optie meer dus besluiten we de korte route naar de camping te kiezen.
Het pad is nu makkelijk te volgen. Er zijn geen onverwachtse splitsingen of moeilijke stukken waar we op de kaart moeten kijken. Na een tijdje wordt het gelukkig weer droog en gelukkig wordt het ook wat warmer. Ik ben namelijk helemaal doorweekt en dus ook best wel koud in mijn enkele t-shirt en boardshort. Echt super warm wordt het vandaag niet maar tijdens het lopen is het goed te doen. Het stroompje waar we langs lopen is veranderd in een kolkende rivier door al het water dat van de bergen afstroomt. Onderweg komen we een aantal gladde bruggetjes tegen waar we overheen glibberen maar voor de rest gaat alles eigenlijk best snel.
Het smalle pad komt uit op een brede bosweg die door vrachtwagens gebruikt wordt om de gekapte bomen uit het bos te transporteren. Aan het eind van deze weg komen we een bordje tegen dat waarschuwt dat dit een gebied is waar wolven en beren vrij rondlopen. Dat had ik op zich best wel van tevoren willen weten! Geen idee wat ik zou moeten doen als ik een beer of wolf in het wild tegen zou komen, maar ik had op zijn minst iets verder van de tent af kunnen gaan zitten als ik aan het koken was!
Na het bordje dat ons voor de beren waarschuwt lopen we eigenlijk vrijwel gelijk tegen de camping aan. Bij de ingang van de camping is een soort wachthuisje annex receptie waar we in het Engels vriendelijk naar het trekkersveldje worden gewezen. Hier zetten we de tent op onder een paar bomen en dan is het tijd om de rest van de dag lekker helemaal niets te gaan doen! Eindelijk! Ik ben namelijk best wel kapot van de afgelopen dagen.
siltrnl.wordpress.com 