<< Dag 4. Norderney > Cuxhaven
16 juli 2009
Versuft staar ik naar mijn bord. Crackers. Vijf bleke crackertjes zijn mijn ontbijt. Dit is dag twee dat ik ze eet en ze smaken nu al nergens meer naar. Ik zucht en kijk op. Lars trekt eenzelfde grimas en pakt de leverpastei uit de kast. Vermoeid draai ik de deksel van de bebogeen en begin mijn crackers op te fleuren met het naar karamel ruikende goedje. Crackers! Na een korte nacht (2.00 uur mijn kooi in en om 6.15 uur er weer uit) had ik liever een energierijker ontbijt gehad.
10.30 uur – Zo soepel mogelijk spring ik van het gangboord op de spiegelgladde vlonders waarop Seabreeze vastgelegd dient te worden in de sluis van Brunsbüttel. Van alle kanten zijn we voor de ellendige vlonders gewaarschuwd en ik heb geen zin om uit te glijden. Ik zet mijn voeten stevig neer en merk dat het nog wel meevalt met de gladheid. In een haal steek ik de landvast door de daarvoor bestemde ring, waarna ik hem teruggeef aan mijn moeder. Alleen een kanaal van 96 km ligt nog tussen ons en Denemarken. Ongelofelijk! Dit historische moment hoort natuurlijk vastgelegd te worden. Overhaast pak ik mijn camera en loop over het steiger naar achter. Ineens voel ik mijn voet wegglijden. Paniekerig gooi ik mijn hele gewicht naar links, waar meer grip lijkt te zijn. Pfieuw! Dat scheelde niets!
13.30 uur – Al twee uur in het Nord-Ostsee-Kanal. Lars en ik sturen om de beurt een stuk van 6 km. Nog 77 km te gaan en dat is zo ver! Het kanaal is recht en biedt niet veel afwisseling. Het ligt wel mooi. Midden in eem natuurreservaat en de bruggen zijn 23 meter hoog (of meer). Zo gaaf om te zien hoe de auto’s hoog boven je langs rijden.
Er klinkt een gerommel in de verte. Ik kijk achterom. Niets te zien. Het hele kanaal is leeg achter ons. De hemel is strakblauw en de zon schijnt. Onweer kan het dus niet zijn. Het geluid zwelt aan. Ik duik in elkaar als een straaljager met een rotgang vlak over ons heen vliegt. Vier achter elkaar. Een enorm kabaal. Maar dan keert de rust weer terug. Rare lui, die Duitsers!
18.55 uur – We draaien van het kanaal af de Ende op. Ziet er super gaaf uit: een slingerend riviertje dat uitkomt op een meertje middenin Rendsburg. We hebben een tocht van 68 km achter de rug voor de vijfde dag achter elkaar. Ik sta op het voordek te genieten van het uitzicht, maar ik ben best wel gesloopt. Liever zou ik nu mijn slaapzak inkruipen en in mijn kooi in slaap vallen, maar helaas. Dan ineens links de jachthaven. In Nederland zou dit als jachthaven ver onder de maat zijn, maar voor Duitsland is het allemaal vrij normaal, zo blijkt. Zaterdag gaan we door naar Denemarken, maar eerst even bijkomen!
siltrnl.wordpress.com 