<<Dag 13. Dag 13 Wildkamperplek buiten Vikartovce > Wildkamperplek vlak onder Kráľova hoľa
12 augustus 2012
Ondanks de regen en de wind heb ik vannacht echt heerlijk geslapen. Er schijnt licht door het tentdoek en ik hoor geen regen tikken. Dat betekent dat het in ieder geval niet keihard regent! Als ik de tent open rits kijk ik recht tegen de Hoge Tatra aan. We hadden gister echt nul uitzicht dus dit is wel een beetje onverwacht, maar wel super gaaf! De zon schijnt bovendien, dus snel kruip ik de tent uit om de rest van het uitzicht te bekijken. We kunnen echt de hele route die we vanuit Sedlo Palenica gelopen hebben vanaf hier zien. Super gaaf!
Eenmaal buiten blijf ik toch even met open mond staan. Achter de tent, ongeveer 200 meter hoger de berg op, staat een gigantische radioantenne! Het gebouw is zeker een meter of 30 hoog en zelfs van deze afstand niet te missen, behalve als hij volledig verborgen is in de mist dus. Weten we in ieder geval weer waar we zijn! Eerst even afwassen dan maar.
Vlakbij de tent stroomt de Hnilec, een stroompje waar ik snel even denk te kunnen afwassen. Het stroompje stroomt aardig door dus ik moet wel even uitkijken dat ik de pannen en borden niet verlies. Daardoor duurt het afwassen iets langer dan gepland, maar bovendien voelt het stroompje aan alsof ik mijn handen in een bak met ijs steek. Echt super koud!
Tijd om de tent op te pakken en te gaan! Eerst lopen we omhoog naar Kráľova hoľa (1946m) en vandaar is het plan om de bergrug te volgen. Dan lopen we vanaf Orlavá (1840m) naar Bartková (1790m) en Andrejcová (1519m) naar Velká Vápenica (1691m) en dan afdalen naar Sedlo Priehyda (1189m). De hele route gaat lekker heuvel af dus het wordt een lekker makkelijk dagje (ahum). Klinkt als een strak plan toch! Goed eerst maar eens omhoog lopen.
De dag gelijk beginnen met een steile klim is echt geen goed idee! Als we bijna boven zijn heb ik echt het idee dat de heuvel steeds steiler wordt (wat ook zo is) en eindeloos duurt (wat gelukkig niet zo is). Vlak onder de top staan een paar rare paarse plantjes in het gras waar ik bijna bovenop ga staan. Bij wijze van pauze maak ik maar een paar foto’s, want ik vraag me wel af wat het eigenlijk voor dingen zijn. Later blijkt dat het Duitse gentiaan is. Best cool!
Bovenop is het natuurlijk wel even tijd voor een foto. De Kráľova hoľa is de hoogste top van de Lage Tatra en vanaf hier heb je een nog beter uitzicht dan van ons grasveldje beneden. Bovendien kun je vanaf hier de hele route voor vandaag zien liggen! Zo ongeveer de hele bergrug is namelijk alleen begroeid met gras, op een paar lage struikjes in de verte na.
Op de top is het weer koud en winderig, dus na de foto’s is het weer tijd om snel door te lopen. We lopen vanaf hier inderdaad berg af, dus zeker het eerste stuk gaat lekker vlot. Onderweg zien we een bergmarmot en nog een Tatra gems maar verder is het vooral lekker doorlopen en van het uitzicht genieten. De zon komt zelfs door de wolken heen en het wordt gewoon warm!
Wat uit de verte een beetje lage struikjes leken, blijkt als we dichter bij komen een compleet bos te zijn. De bomen staan wel wat verder uit elkaar dan in een normaal bos, maar daardoor zijn ze juist ook wel weer rondom mooi groen. Het lijkt net of iemand hier met veel zorg een tuin heeft aangelegd met naaldbomen, jeneverbesstruikjes en op de grond een tapijt van rode bosbes.
Als we een helling aflopen komen we op een iets opener stuk terecht. Hier staan allemaal mensen voorovergebogen met een soort hark door de rode bosbesstruikjes te maaien. Eerst heb ik geen idee wat deze mensen hier moeten, maar dan realiseer ik me ineens dat ze natuurlijk bessen aan het oogsten zijn. Vet stom eigenlijk, maar ik heb er nooit bij stil gestaan dat je rode bosbes natuurlijk gewoon kunt eten. In Nederland is het ook helemaal niet zo gewoon dat je een keer een middagje het bos in gaat om bosbessen te oogsten. Jam koop je gewoon in de supermarkt toch? Maar als er zo veel bosbessen staan als hier snap ik wel dat je een keer een flinke mand mee naar huis neemt!
Nog wat verderop, tussen Andrejcová en de Velká Vápenica, komen ineens een verzameling hutjes tegen. Het is al bijna aan het eind van de dag en het lopen ging vandaag best lekker. Nadeel is dan wel dat je vergeet te pauzeren! Ik heb echt geen zin meer om nog weer een stuk berg op te lopen, ook al zijn het nog maar een paar honderd hoogtemeters. Maar in een muffe berghut slapen lijkt me nou ook niet echt heel aantrekkelijk! De hutjes zijn namelijk niet veel meer dan een houten wigwam met deur en aangezien het buiten al aardig warm is en de hutjes de hele dag in de brandende zon hebben gestaan betwijfel ik dat het er vanavond lekker koel zal zijn.
Naast dat de hutjes waarschijnlijk net zo heet zijn als een heteluchtoven, is er nog een belangrijker probleem. Er is hier geen water. Onderweg hebben we steeds genoeg water meegenomen voor één dag. We hebben de kampeerplekken steeds zo uitgezocht dat we bij een stroompje stonden, en als noodvoorraad zit er een 1,5 literfles water in Tim zijn rugzak. Maar dat is eigenlijk niet genoeg voor avondeten en ontbijt. En dan is het nog maar de vraag waar we mogen water tegen gaan komen. Bovenop de bergrug zijn natuurlijk weinig stroompjes, dus we moeten eigenlijk iets lager op de helling gaan staan. Door naar beneden dus!
De weg loopt nu steil naar beneden. Mijn benen zijn echt helemaal kapot en ik ben bang om weer onderuit te gaan zo. De helling is echt nog geen kilometer lang, maar halverwege moet ik echt even gaan pauzeren. Het liefst zou ik gewoon hier de tent opzetten, maar we moeten echt door. Het meest frustrerende is nog wel dat Tim helemaal nergens last van lijkt te hebben. Gelukkig zijn we er bijna. Beneden is een vlakker stuk. Ik plof gelijk naast mijn tas op de grond onder een paar boompjes. Eindelijk beneden!
Tim zet de tent op terwijl ik op zoek ga naar wat water. Verderop loopt een stroompje over de weg. Niet echt ideaal, maar het is tenminste water. Als ik terug kom zie ik dat een eindje van onze tent vandaan een stel bezig is met het opzetten van hun tent. Ze blijken dezelfde kant op te lopen als wij, alleen hebben zij vandaag al veel meer gelopen. Ik heb geen idee hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen, maar wel super cool!
Ze komen uit Bratislava en studeren allebei aan de universiteit. Ze spreken allebei goed Engels en dus kunnen we even gezellig kletsen. Bovendien kent de broer van de vrouw deze omgeving goed. Ze had hem al gebeld voor ze hier aan kwam en hij had haar verteld dat er hier ergens een bron moet zijn waar je goed drinkwater kunt halen. Ik hobbel een beetje achter haar aan want ik vertrouw het water uit het stroompje voor geen meter. Er blijkt uiteindelijk een soort rotsspleten te zijn waar we wat drinkwater kunnen tappen, maar het vullen van de flessen gaat niet echt super snel. Nou ja, het smaakt in elk geval beter dan het stroompje. Terug bij de tent ga ik gelijk maar koken. Vanavond vroeg naar bed want ik ben echt helemaal kapot!
siltrnl.wordpress.com 