<<Dag 9. Jamské Pleso – Batizovské Pleso
8 augustus 2012
‘s Nachts moest Tim nog even plassen en kennelijk had hij een super gaaf uitzicht en een super mooie sterrenhemel. Hij heeft nog geprobeerd mij ook wakker te maken zodat ik het ook kon zien, maar kennelijk heb ik hem in niet mis te verstane bewoordingen duidelijk gemaakt dat ik toch echt verder wou slapen! Ik kan me het niet herinneren, maar het klinkt wel echt als iets dat ik zou doen. Sorry Tim!
Het uitzicht valt nu trouwens redelijk tegen. Vanmorgen is er een wolk ons dal binnen getrokken en rond onze tent blijven hangen. Ik vond het voor we gingen ontbijten nog vet cool dat we helemaal in de wolken stonden! Maar nu ik hier zo zit vind ik er eigenlijk niet zo veel meer aan. Met mijn naïeve hoofd heb ik er namelijk totaal niet bij stilgestaan dat wolken helemaal niet lekker warm en donzig zijn, maar vooral heel koud en nat! Niet echt lekker als je net uit je warme slaapzak komt en sowieso je thermoshirt en warme kleding bent vergeten. Even snel dooreten en dan wandelen om het warm te krijgen.
Voordeel is dat de route vandaag netto alleen maar berg af zou moeten gaan. Poprad ligt in het dal en wij zitten in de bergen er boven, dus logischerwijs is het vanaf hier alleen nog maar dalen. En als we in Poprad zijn kunnen we bovendien weer lekker chillen op de camping. Als kers op de taart hebben voor morgen ook nog een rustdag ingepland, zodat we goed uitgerust aan de Lage Tatra kunnen beginnen. Berg af, korte etappe en dan morgen lekker uitslapen, je zou haast zeggen dat het vakantie is! Maar we moeten nog wel in Poprad komen, dus hup in de benen!
Eerst lopen we nog een stuk om het meer heen en komen we langs de uitstroomopening. Hier loopt een soort stroompje het meer uit en het ziet er hier eigenlijk nog wel leuker uit dan waar wij stonden. Verderop zijn zelfs nog wat grasveldjes waar de tent een stuk vlakker had kunnen staan! Nou ja, we hebben op zich redelijk geslapen dus we mogen niet klagen, maar toch wou ik dat ik gister iets verder was doorgelopen.
Het pad wordt aan het eind van het meer weer smaller en loopt, net als gister, weer langs een flinke afgrond. Kunnen we in ieder geval niet verdwalen! Een stuk verderop wordt het pad gelukkig weer wat breder en komen we uiteindelijk in een soort dal terecht. Hier staat een klein huisje met wat sneeuwmachines dus dit zal dan wel het volgende hotel zijn dat op de kaart aangegeven stond. Kortom, we zijn alweer halverwege de etappe van vandaag! Ik ben best blij want ik begin de wandeling van de afgelopen tijd best in de benen te voelen. Nog een klein stukje!
Het is nog flink mistig en ik zou het op zich best leuk vinden om wat meer van de omgeving te kunnen zien. Het pad loopt nog steeds langs de bergwand en ergens in het dal moet Poprad liggen. Nou ja, gewoon doorlopen dan komen we er vanzelf.
Het pad wordt weer breder en ook weer wat drukker. Uiteindelijk komen we uit bij Horská ubytovña Hrebienok. Dit is net als Štrbské Pleso een skioord dat ook in de zomer flink druk gebruikt wordt. Er is een rodelbaan en je kunt er een step huren om naar beneden te racen. Bovendien zijn er een kabelbaan en een tandradbaan die toeristen vanuit Vysoké Tatry naar boven vervoeren zodat je niet omhoog hoeft te lopen. Super goed idee!
We besluiten eerst eens lekker in het gras te van chillen. Lekker even mensen kijken en ondertussen even de lunch naar binnen werken. Het originele plan was eigenlijk om naar Tatranská Lomnica te lopen, maar dat was voor we wisten dat er hier al een treintje was dat ons omlaag kan brengen. En vanuit Vysoké Tatry gaat vast een bus naar Svit, want daar is volgens de kaart een camping. Klinkt als een goed plan!
Een paar minuten later staan we een beetje als haringen in een ton in het treintje. Ik ben helemaal gelukkig, want treinen zijn super gaaf, maar Tim is volgens mij vooral blij dat de rit niet al te lang duurt. Vanuit Vysoké Tatry nemen we de bus naar Poprad en vervolgens nog een trein (yeee) naar Svit. Als we op het station van Svit staan heb ik toch een beetje het idee dat ik per ongeluk op de filmset van een of andere spionagefilm ben uitgestapt die zich ten tijden van de koude oorlog afspeelt. Het gebouw ziet echt uit alsof Stalin er tijdens de opening persoonlijk bij is geweest en ik krijg sterk de indruk dat er sinds die tijd ook niemand meer langs is geweest om schoon te maken. Alles zit onder het stof, alsof wij de eerst mensen zijn die hier in 20 jaar met de trein aankomen. Wel gaaf dit, maar toch ergens ook een beetje griezelig.
De camping ligt volgens de kaart ten noorden van het station, op nog geen kilometer afstand. Dus als het goed is zijn we er zo en dan is het tent opzetten, eten en chillen maar! Ik zie alleen helemaal niets dat op een camping lijkt… En ook als we op de plek zijn waar de camping op de kaart staat aangegeven zien we helemaal niets! Alleen een raar soort veld met een slagboom ervoor midden in een woonwijk. Dit kan niet goed zijn! Even verderop is een bed en breakfast, misschien weten ze daar meer. Maar ook hier heeft niemand ooit van de camping gehoord. Of ze begrijpen ons niet dat kan ook nog, want de medewerkers spreken nou niet echt geweldig Engels of Duits. De moed zinkt mij langzaam in de schoenen. Waar moeten we nou slapen vanavond?! Hier in ieder geval niet, want wat we wel begrijpen is dat een overnachting in het bed en breakfast veel te duur is. Met veel moeite komen we nog te weten dat er in Poprad ergens een hostel moet zijn, daar zouden we het nog kunnen proberen. Top!
We lopen via het station weer terug, maar de trein naar Poprad komt natuurlijk pas over 2 uur. Gelukkig is er in Svit ook een busstation en de bussen naar Poprad rijden om het half uur. Na even wachten en een korte busrit zijn we weer in Poprad. Vlak bij het busstation staat een gebouw waar super groot Hostel op staat dus lijkt het logisch daar eerst maar eens heen te lopen. Bij de receptie krijgen we echter te horen dat het gebouw weliswaar een hostel is, maar dat de kamers of alleen aan studenten verhuurd worden of tijdens het skiseizoen aan toeristen. Momenteel is het gebouw gesloten en zijn de kamers niet te huur. Er is wel een anders hostel aan de andere kant van de stad, daar zouden we het kunnen proberen. Ik heb er eigenlijk schoon genoeg van om van het kastje naar de muur gestuurd te worden en ben instaat om in het eerste hotel/hostel/b&b of wat we dan ook maar tegen komen het personeel over de balie te trekken en net zo lang door elkaar te schudden tot ze ons een kamer geven! Zelfs het veel te dure bed and breakfast in Svit klinkt ineens als een goed idee!
Met frisse tegenzin wandelen we het hostel uit in de richting die de man achter de balie ons aangaf. Poprad is op zich best een leuk stadje, maar ik loop echt met een donderwolk boven mijn hoofd van hier tot ginder, dus ik zie er niets van. Voor we bij het hostel komen moeten we eerst langs een nogal vaag uitziend café met allemaal dronken Slowaken en vervolgens onder een donkere smalle spoortunnel door. Ik heb echt het idee dat we nu aan de verkeerde kant van de stad uitkomen en ieder moment overvallen kunnen worden. Gelukkig gebeurt er niets, maar het idee alleen al zorg er voor dat ik toch wat vlotter doorloop en iets meer om me heen kijk.
Als we eenmaal onder het spoor door zijn komen we bij een paar hoge flats. Hier zou het hostel dan moeten zijn, maar er is echt helemaal nergens ook maar iets dat er op wijst dat je hier als toerist zou kunnen overnachten. Er is wel een bel, maar als we aan bellen doet er niemand open. Lekker dit!
Ineens herinner ik me dat we een stukje terug een hotel tegen kwamen. Volgens mij hadden ze daar nog kamers, tenminste dat hoop ik dan maar. Het zal allemaal wel mega duur zijn, maar het is allicht beter dan tegen de schemering in een louche buurt in Poprad op een stoepje voor een flatgebouw te gaan zitten! Tim is er ook helemaal klaar mee, dus op naar het hotel!
We lopen weer onder het enge tunneltje door en langs het café, en inderdaad een klein eindje terug is een hotel. Wonder boven wonder hebben ze nog een tweepersoonskamers en voor €30 per nacht valt het allemaal redelijk mee. Bovendien heeft dit hele gedoe met campings en hostels die niet bestaan een groot voordeel, we slapen vanavond in een echt bed!
We zijn allebei super blij dat we vanavond een bed hebben en nu is het tijd voor iets anders waar we allebei super erg naar uitgekeken hebben. Pizza! We lopen naar het eerste beste restaurant waar pizza op de kaart staat en ploffen op het terras neer. Kom maar door met dat eten!
Tim bestelt een pizza salami en ik een vegetarische pizza. Terwijl we zitten te wachten kletsen we een beetje over de reis tot nu toe en wat de plannen zijn voor de rest van de tocht. We willen in ieder geval kijken of we morgen een betere kaart kunnen vinden zodat we een beetje meer zekerheid hebben onderweg. Net als ik me af vraag waar het eten blijft komt de serveerster met twee borden naar buiten. Misschien hadden we iets te hoge verwachtingen van het eten omdat we er zo naar uitgekeken hadden of hebben ze hier een ander idee van pizza dan in Nederland, maar wat we nu voorgeschoteld krijgen is totaal anders dan ik er van verwacht had! Tim zijn pizza lijkt belegd met boterhamworst in plaats van salami en mijn pizza is belegd met sla en broccoli. Echt lekker is anders!
Na de teleurstellende pizza gaan we terug naar het hotel. Nog even tijd voor een biertje in de hotelbar en dan lekker slapen. Morgen weer uitslapen en dan lekker chillen en de stad bekijken.
siltrnl.wordpress.com 