23 juli 2015
Na weken aftellen en een nacht die bestaat uit Pride & Prejudice kijken, wakker liggen en soort van slapen, gaat dan eindelijk de wekker. Schotland!!! Het is 3.30 uur, nog donker en eigenlijk veel te vroeg om op te staan, maar ik ben klaar wakker. De laatste dingen worden nog even in de backpack gepropt, nog één keer controleren of we echt echt ECHT alles hebben en dan hop! bij mijn moeder en (jongere broer) Lars in de auto en op naar Schiphol! Terwijl Tim en ik half hysterisch achterin zitten, wisselen mijn moeder en Lars elkaar af als chauffeurs (heeeeel erg bedankt daarvoor) en zo staan we 2 uur later op de kiss&ride parkeerplaats van ‘s Neerlandsch grootste luchthaven. Nou ja, parkeerplaats, parkeerfile kun je het beter noemen, want veel kans en tijd om fatsoenlijk stil te staan en afscheid te nemen, heb je niet daar. Ergens maar goed ook, want daar heb ik altijd ontzettend moeite mee, ‘doei-zeggen’. De afspraak is altijd: een knuffel, een kus, één keer zwaaien en dan niet meer omkijken. En dat is deze keer niet anders, maar nog steeds niet makkelijk. Stiekem draai ik me nog één keer om om naar mijn moeder en mijn broertje in de parkeerfile te zwaaien en hobbel dan snel achter Tim aan naar de ingang van Schiphol. Inchecken die handel!
Omdat we een vroege vlucht hebben en exact twee uur voor vertrek bij de incheckbalie voor onze vlucht naar Glasgow staan, kunnen we eigenlijk meteen inchecken en doorlopen naar het beruchte nieuwe douanesysteem. In mijn hoofd spoken doemscenario’s over lange rijen en het missen van onze vlucht, maar niets is minder waar. Onze handbagage moet in een bak op een rolband en wij zelf in een bodyscanner. Vervolgens mogen we allebei toch nog even onze schoenen uitdoen en worden we gefouilleerd, maar dan zijn we zonder problemen in het niemandsland dat Schiphol heet. Tijd voor koffie!
Wachten op een vliegveld duurt altijd ontzettend lang en wachten in een vliegtuig nog langer, helemaal als je stiekem een beetje vliegangst hebt. Na een eeuwigheid (zo lijkt het) taxi-en we dan eindelijk naar de landings-(in dit geval opstijg)baan waar we nog even moeten wachten voordat we toch echt de lucht in zoeven. Ongeveer tot een kwartier voor Glasgow hebben we prachtig uitzicht, maar zodra we de landing in beginnen te zetten, komt het vliegtuig in een gigantische grijze massa terecht en begint het te regenen. Surprise, surprise. Het weerbericht van de gezagvoerder bevestigt wat we zien. In Glasgow regent het. De temperatuur is ook niet echt om over naar huis te schrijven. Enigszins teleurgesteld kijk ik naar mijn driekwart tight en tegelijk hoop ik vurig dat mijn backpack, met daarin mijn regenuitrusting én mijn thermobroek en donsjas, in het ruim van het vliegtuig terecht is gekomen.
Wonder boven wonder is het als we geland zijn weer droog en schijnt de zon zelfs! Het automatische douanesysteem van Schotland heeft alleen besloten dat het vandaag geen Nederlanders door wil laten, dus moet het hele vliegtuig handmatig gecontroleerd worden. Dat scheelt weer wachten bij de bagageband. Niet veel later staan we dan met onze eerste gepinde ponden en volle backpacks in de bus naar het centrum van Glasgow. Ondanks onze early check-in is het nog veel te vroeg om naar het hostel te gaan en dus vleien we ons, voor de tweede keer vandaag, op de ‘zachte’ bankjes van een Starbucks met een kop koffie. Dat houden we uiteindelijk een half uur vol en dan besluiten we het er toch maar op te wagen om in te checken bij het hostel. En we hebben geluk! Onze kamer is al vrij en schoon, dus we mogen naar binnen. Hurray! Tijd voor een dutje!
Een beetje versuft, maar toch een stuk meer uitgeslapen, wordt ik een paar uur later wakker in het enigszins dubieus ruikende hostel-bed. Waarschijnlijk zijn we zelf de oorzaak van die lucht, dus de hoogste tijd voor een douche! De douches in Schotland zijn niet bepaald berekend op mensen langer dan 1,80m, wat vooral voor Tim resulteerde in halsbrekende toeren om zijn kruin onder de douchekop te kunnen wassen. Tijdens Tim’s douchebeurt laat ik het uitzicht vanuit onze kamer maar eens op me inwerken. Links de flitsende billboards van een van Glasgow’s ‘shoppingmalls’, rechts de River Clyde glinsterend in de zon en in de verte de eerste heuvels, bezaaid met windmolens. De blauwe lucht is bezaaid met fluffy regenwolken, maar voor nu is het droog. Toch maar even de regenjacks meenemen straks. Inmiddels is Tim klaar met iets dat op douchen moet lijken en kunnen we, nadat hij zich heeft aangekleed natuurlijk, ons in de winkelende menigte beneden ons storten. De rest van de middag bestaat voornamelijk uit het bezoeken van outdoorwinkels voor de laatste dingetjes voor onze uitrusting, het inslaan van proviand en uitvogelen waar het busstation is vanwaar morgenochtend onze bus naar Kintyre vertrekt. We besluiten de dag met een etentje bij een awesome burger-restaurants, waarvoor we een half uur in de rij hebben moeten staan maar het was het waard!
siltrnl.wordpress.com 