Montferland Toppenronde

Vanaf de Posbank zie bij helder weer de heuvels van het Montferland al in de verte liggen. Nu zijn we natuurlijk best wel verwend met een stuwwal als de Veluwezoom in onze achtertuin, maar toch konden we de verleiding niet weerstaan toen MudSweatTrails bekend maakte dat ze een trailroute over alle toppen van het Montferland hadden gemaakt. Een paar jaar geleden hadden we de Montferland Trail al eens gelopen en dat was een gaaf rondje, dus die nieuwe route wilden we natuurlijk meteen proberen! Daarnaast is zo’n langere duurloop ook perfect voor het kilometertotaal in de Great Virtual Race Across Tennessee.

Onze verwachtingen waren hoog gespannen, en dat heeft de route ook absoluut waargemaakt! Het verslag dat we erover schreven lees je hier.

FUTURUM PROFORMANCE Sunglasses III P R O

Testpiloot Tim had altijd een haat-liefdeverhouding met zonnebrillen tijdens het sporten. Vol in de zon zijn ze fantastisch, maar eenmaal in de schaduw, in het bos, of als er ook maar een heel klein wolkje voor de zon geschoven was, hielpen ze hem voornamelijk de grond iets beter te bestuderen. Nu houdt Tim er wel van om op de kop in het zand te liggen, maar dan eigenlijk liever niet onvrijwillig. En die boomwortels, daar houdt hij zijn enkels ook liever wat verder bij uit de buurt. Maar omdat Tim altijd wel in is voor iets nieuws, en hij soms toch ook best wel last kreeg van het felle zonlicht, testte hij de FUTURUM PROFORMANCE Sunglasses III P R O. Benieuwd of hij nu eindelijk overtuigd is? Hij schreef er deze review over.

Dynafit Feline SL

Omdat je tijdens een challenge als de GVRAT nogal wat kilometers maakt, is het niet zo gek dat je schoenen ook wat sneller slijten. Dat zal niet voor iedereen gelden, maar als, zoals bij ons, je wekelijkse kilometers omhoog schieten, gaat het ineens best hard met je schoenen. Voor Tim was dit dan ook een goed excuus om een nieuw paar schoenen aan te schaffen die hij al vrij lang op het oog had; een paar Dynafits. De vraag was alleen nog welke, maar de keuze viel (al dan niet mede door de opvallende kleurencombinatie) al snel op een paar Feline SL’s. Zijn bevindingen kun je lezen in deze review.

The Great Virtual Race Across Tennessee

1 mei 2020 – Het is voor een vrije dag nog redelijk vroeg als ik een beetje verveeld op Facebook lig te kijken. Net als ik besluit me nog eens comfortabel onder mijn donzen dekbed te nestelen en weer in slaap te vallen, valt mijn oog op een post van iemand in een trailrungroep over een virtuele race van 1000 kilometer mede-georganiseerd door de racedirector van de legendarische Barkley Marathons. ‘Het zal wel weer iets idioot-onhaalbaars zijn’, denk ik als ik toch maar verder lees. Het blijkt dus om een virtuele race dwars door Tennessee te gaan (ongeveer 1000km) die je in je eigen omgeving in zelf gekozen etappes kunt lopen tussen 1 mei en 31 augustus. Ik staar peinzend naar mijn telefoon. 1000 kilometer is wel ver, maar aan de andere kant, alle evenementen zijn op dit moment toch afgelast en ik zou liegen als mijn motivatie daardoor niet ook een kleine deuk heeft opgelopen. Daarbij, je mag zowel hardlopen als wandelen/hiken, dus op zich zou het haalbaar moeten zijn…

---

Omdat we altijd wel te porren zijn voor een gekke uitdaging, hoefden we niet heel lang na te denk over deelname aan GVRAT. En bij gebrek aan andere raceverslagen, zijn onze vorderingen per week hier te volgen!

Gaelforce Sky Run 2020, 22km

Na een periode van rust op het gebied van trailevenementen keken we des te meer uit naar onze eerste wedstrijd die het eerste weekend van maart op het programma stond. We volgden al een paar maanden een gerichtere heuveltraining op zaterdag dus dit was het uitgelezen moment om eens te kijken wat voor effect die trainingen gehad hadden. Het weer werkte alleen niet heel erg mee, en zo stonden we 7 maart gehuld in onze regenjassen aan de start van de ingelaste Bad Weather Route. Uiteraard jammer dat we de originele route niet konden lopen, maar ook deze bleek heel gaaf te zijn. Het resultaat van de heuveltraining mocht er ook zeker zijn; zowel fysiek als mentaal. Want de Gaelforce Sky Run deed zijn naam dit weekend absoluut eer aan.

NS-trail Holten > Ommen

Waar je normaliter ná de feestdagen de overmatige calorieën nog probeert kwijt te raken voor je bij het oliebollenbuffet aan kunt schuiven, besloten wij om de Kerstkilo’s vast preventief te verwijderen. Het was weer tijd voor een duurtraining! En omdat de NS-trail Holten > Ommen van MudSweatTrails ons wel tof leek, zaten we 22 december al vrij vroeg in de auto voor een dagje trailplezier!

Devil’s Trail Schiermonnikoog 2019

Trailrunnen op een eiland is voor mij een beetje het beste van twee werelden. Helemaal in de herfst/winter. Onze boot is dan net uit het water voor de winterstalling, en omdat het dan stiekem toch een beetje lastig is om de zee voor bijna een half jaar gedag te zeggen komt de Devil’s Trail op Schiermonnikoog precies op het juiste moment. Nog eventjes rennen op de scheiding van land en water. Daarnaast ging ik toen we nog in Groningen woonden regelmatig met mijn moeder en oma een dagje naar ‘Schier’. Die herinneringen geven dan net een extra randje aan een bezoek aan het eiland.

Tim en ik lopen sinds de eerste Devil’s Trail op Schiermonnikoog mee, dus dit jaar mocht niet ontbreken. De voorgaande jaren kozen we steeds voor de 30km, maar omdat we dit jaar eigenlijk de Night Trail ook mee wilden pakken, kozen we voor de Night en de Lucifer Trail (15km). Met mijn moeder voor de support onderweg was het gezelschap compleet en vertrokken we voor een weekendje trailen naar Schiermonnikoog.

…distance makes the heart grow fonder

De zomer van 2012. De zomer waarin ik voor het eerst een lange afstandstocht door Schotland ging maken, of, zo je wilt, het land een stukje van mijn hart heeft veroverd. Het was ook de eerste zomer dat Tim en ik ‘samen’ waren. Voor mij en Lisa, een goede vriendin, stond de West Highland Way op de planning, en ik was vastbesloten dat er op die vakantie geen ruimte was voor een extra persoon. Ook niet als dat mijn nieuwbakken vriendje was, en ook niet als die tocht al heel lang op zijn verlanglijstje stond. Voor Tim zat er niets anders op dan een eigen vakantie met zijn beste vriend te plannen. Toevallig op hetzelfde moment als Lisa en ik, maar dan in Slowakije, en langer dan wij. ‘Prima’, dacht ik, ‘succes! Niet dat ik je ga bellen of missen, heus niet!’

Beide vakanties waren op hun eigen manier episch, en als ik voor mezelf spreek had ik het echt niet anders gewild. Maar ik heb best vaak gedacht ‘oh dit had Tim ook vet gevonden’ of ‘volgend jaar moet Tim echt mee’. Gelukkig dacht Tim daar hetzelfde over, en hebben we een paar jaar later alsnog samen de West Highland Way gelopen. Die gescheiden vakanties hebben wel geresulteerd in een paar wijze lessen, en twee reisverslagen; Tim’s Bloed, zweet en bevroren chocopasta en mijn Up in the Highlands.