The Great Virtual Race Across Tennessee

1 mei 2020 – Het is voor een vrije dag nog redelijk vroeg als ik een beetje verveeld op Facebook lig te kijken. Net als ik besluit me nog eens comfortabel onder mijn donzen dekbed te nestelen en weer in slaap te vallen, valt mijn oog op een post van iemand in een trailrungroep over een virtuele race van 1000 kilometer mede-georganiseerd door de racedirector van de legendarische Barkley Marathons. ‘Het zal wel weer iets idioot-onhaalbaars zijn’, denk ik als ik toch maar verder lees. Het blijkt dus om een virtuele race dwars door Tennessee te gaan (ongeveer 1000km) die je in je eigen omgeving in zelf gekozen etappes kunt lopen tussen 1 mei en 31 augustus. Ik staar peinzend naar mijn telefoon. 1000 kilometer is wel ver, maar aan de andere kant, alle evenementen zijn op dit moment toch afgelast en ik zou liegen als mijn motivatie daardoor niet ook een kleine deuk heeft opgelopen. Daarbij, je mag zowel hardlopen als wandelen/hiken, dus op zich zou het haalbaar moeten zijn…

---

Omdat we altijd wel te porren zijn voor een gekke uitdaging, hoefden we niet heel lang na te denk over deelname aan GVRAT. En bij gebrek aan andere raceverslagen, zijn onze vorderingen per week hier te volgen!

Gaelforce Sky Run 2020, 22km

Na een periode van rust op het gebied van trailevenementen keken we des te meer uit naar onze eerste wedstrijd die het eerste weekend van maart op het programma stond. We volgden al een paar maanden een gerichtere heuveltraining op zaterdag dus dit was het uitgelezen moment om eens te kijken wat voor effect die trainingen gehad hadden. Het weer werkte alleen niet heel erg mee, en zo stonden we 7 maart gehuld in onze regenjassen aan de start van de ingelaste Bad Weather Route. Uiteraard jammer dat we de originele route niet konden lopen, maar ook deze bleek heel gaaf te zijn. Het resultaat van de heuveltraining mocht er ook zeker zijn; zowel fysiek als mentaal. Want de Gaelforce Sky Run deed zijn naam dit weekend absoluut eer aan.

NS-trail Holten > Ommen

Waar je normaliter ná de feestdagen de overmatige calorieën nog probeert kwijt te raken voor je bij het oliebollenbuffet aan kunt schuiven, besloten wij om de Kerstkilo’s vast preventief te verwijderen. Het was weer tijd voor een duurtraining! En omdat de NS-trail Holten > Ommen van MudSweatTrails ons wel tof leek, zaten we 22 december al vrij vroeg in de auto voor een dagje trailplezier!

Devil’s Trail Schiermonnikoog 2019

Trailrunnen op een eiland is voor mij een beetje het beste van twee werelden. Helemaal in de herfst/winter. Onze boot is dan net uit het water voor de winterstalling, en omdat het dan stiekem toch een beetje lastig is om de zee voor bijna een half jaar gedag te zeggen komt de Devil’s Trail op Schiermonnikoog precies op het juiste moment. Nog eventjes rennen op de scheiding van land en water. Daarnaast ging ik toen we nog in Groningen woonden regelmatig met mijn moeder en oma een dagje naar ‘Schier’. Die herinneringen geven dan net een extra randje aan een bezoek aan het eiland.

Tim en ik lopen sinds de eerste Devil’s Trail op Schiermonnikoog mee, dus dit jaar mocht niet ontbreken. De voorgaande jaren kozen we steeds voor de 30km, maar omdat we dit jaar eigenlijk de Night Trail ook mee wilden pakken, kozen we voor de Night en de Lucifer Trail (15km). Met mijn moeder voor de support onderweg was het gezelschap compleet en vertrokken we voor een weekendje trailen naar Schiermonnikoog.

…distance makes the heart grow fonder

De zomer van 2012. De zomer waarin ik voor het eerst een lange afstandstocht door Schotland ging maken, of, zo je wilt, het land een stukje van mijn hart heeft veroverd. Het was ook de eerste zomer dat Tim en ik ‘samen’ waren. Voor mij en Lisa, een goede vriendin, stond de West Highland Way op de planning, en ik was vastbesloten dat er op die vakantie geen ruimte was voor een extra persoon. Ook niet als dat mijn nieuwbakken vriendje was, en ook niet als die tocht al heel lang op zijn verlanglijstje stond. Voor Tim zat er niets anders op dan een eigen vakantie met zijn beste vriend te plannen. Toevallig op hetzelfde moment als Lisa en ik, maar dan in Slowakije, en langer dan wij. ‘Prima’, dacht ik, ‘succes! Niet dat ik je ga bellen of missen, heus niet!’

Beide vakanties waren op hun eigen manier episch, en als ik voor mezelf spreek had ik het echt niet anders gewild. Maar ik heb best vaak gedacht ‘oh dit had Tim ook vet gevonden’ of ‘volgend jaar moet Tim echt mee’. Gelukkig dacht Tim daar hetzelfde over, en hebben we een paar jaar later alsnog samen de West Highland Way gelopen. Die gescheiden vakanties hebben wel geresulteerd in een paar wijze lessen, en twee reisverslagen; Tim’s Bloed, zweet en bevroren chocopasta en mijn Up in the Highlands.

Skyline Scotland 2019

Het was voor dit jaar niet de vraag óf we weer mee zouden doen aan de Skyline Scotland, maar meer welke afstanden we zouden lopen. Dat werden net als voorgaande jaren de Mamores VK en de Ring of Steall Skyrace, met de Loch Eilde Mòr Trailrace als extraatje. Dan konden we mooi nog even uitlopen, want we waren er dan toch. Nou had ik een heleboel verwacht van Schotland, maar toen ik een week van te voren de weersvoorspelling checkte, sloeg ik bijna recht achterover van verbazing. Zag ik daar nou serieus 21º en zon staan? Voor zowel vrijdag, zaterdag en zondag? Dat moest een foutje zijn. Twee dagen later keek ik weer, maar er was niets veranderd. Zelfs toen ik op de ochtend van de Mamores VK wakker werd verwachtte ik nog een bewolkte lucht te zien toen ik de gordijnen van het huisje open deed. Maar nee, ik keek recht tegen een wolkloze top van de Ben Nevis en een strakblauwe lucht aan. Wauw!

Ook deze editie van de Skyline Scotland werd een hele bijzondere. En ook deze keer speelde het weer daar een belangrijke rol in, maar dan wel totaal anders dan vorig jaar. Het was echt weer super gaaf! Onze ervaringen lees je hier. Alleen de foto’s van de uitzichten maken het al de moeite waard om even te kijken!

Sint Pietersbear Trail 2019, 18km

De Sint Pietersbear Trail is één van onze favoriete trails op (deels) Nederlandse bodem. Het was de afgelopen jaren dan ook wel een beetje met pijn in ons hart om ‘m te moeten laten schieten (oké voor de Skyline Scotland, maar toch). Gelukkig vielen de Sint Pietersbear Trail en de Ring of Steall Skyrace dit jaar niet in hetzelfde weekend, en konden we in principe gewoon meedoen. Tof! Uiteindelijk besloten we deze trail te combineren met de UTML, om er een trailrunweekend van te maken. Want dat is gaaf, dachten wij. Of het ook daadwerkelijk een goed idee was? Lees het hier!